Η Ιστορία της Παραδοσιακής Ξυριστικής Μηχανής

Η Ιστορία της Παραδοσιακής Ξυριστικής Μηχανής

Παρόλο που η ξυρισμένη εμφάνιση υπάρχει τουλάχιστον από την 12η αιγυπτιακή δυναστεία, ή περίπου το 2000 π.Χ., τα πρώτα αναγνωρίσιμα ξυράφια χρονολογούνται στον 17ο αιώνα στην Ευρώπη.

Αυτά τα εργαλεία από σίδηρο είχαν σχήμα μικρού τσεκουριού, αλλά τελικά τροποποιήθηκαν για να συμπεριλάβουν μία κινούμενη λαβή όπου η αιχμηρή λεπίδα παρέμενε προστατευμένη.

Μέχρι τον 19ο αιώνα, τα ξυράφια είχαν εξελιχθεί από λεπίδα σε σχήμα σφήνας σε πιο μοντέρνο σχεδιασμό φαλτσέτας, με λεπίδες από silver steel, ένα κράμα που παράγεται ενσωματώνοντας άνθρακα στο μέταλλο.

Οι λαβές κατασκευάζονταν συχνά από κέλυφος χελώνας, κέρατα ζώων, ξύλο και κόκκαλα, ενώ τα κομμάτια υψηλότερης ποιότητας περιείχαν ακριβά υλικά όπως ελεφαντόδοντο, μαργαριτάρια και ασήμι, με έργα τέχνης σκαλισμένα στις λαβές ή τις λεπίδες τους.

19ος Αιώνας

Οι πρώτοι κατασκευαστές ξυραφιών, όπως η Wade & Butcher, βασίζονταν κυρίως στο Σέφιλντ της Αγγλίας, αλλά άλλες επιτυχημένες εταιρείες εμφανίστηκαν κοντά στο Solingen της Γερμανίας, όπως οι Krupp, Böker και Dovo.

Στην Αμερική, κάποιες από τις πιο γνωστές εταιρείες ήταν η Robeson Cutting Co., η Case Company και η Garland Cutlery Company.

Μαζί με την άνοδο του ξυραφιού ήρθε το κουρείο, του οποίου οι υπάλληλοι εκπαιδεύονταν προσεκτικά στην τέχνη του να διατηρούν την λεπίδα αιχμηρή ακονίζοντάς τη σε δέρμα.

Για να μαλακώσουν τα γένια πριν το ξύρισμα, ζέσταιναν τις πετσέτες σε ατμόλουτρο και τις τύλιγαν γύρω από το πρόσωπο των πελατών. 

Για να ελαχιστοποιούν τα κοψίματα και τους ερεθισμούς έφτιαχναν αφρό σε κούπες με πινέλα ξυρίσματος από ασβό ή χοίρο.

Γενικά, τα ξυράφια που σχεδιάζονταν για το κουρείο δεν ήταν στολισμένα, ενώ αυτά για οικιακή χρήση μερικές φορές περιλάμβαναν περίτεχνα σκαλισμένες λεπίδες ή λαβές.

Η εμφάνιση της Gilette

Ο Βασιλιάς C. Gillette άλλαξε για πάντα την τέχνη του ξυρίσματος όταν εισήγαγε τη λεγόμενη μηχανή ασφαλείας το 1904, η οποία επέτρεψε σε όσους δεν είχαν ειδίκευση στη χρήση φαλτσέτων να ξυριστούν.

Η μηχανή ασφαλείας  Gillette χρησιμοποιούσε δύο μικρές λεπίδες μίας χρήσης από χάλυβα , τοποθετημένες σε μεταλλική κεφαλή, που τις έκανε πολύ πιο απλές στη χρήση.

Οι λεπίδες ήταν επίσης φθηνές για να αντικαθίστανται όταν δεν έκοβαν πια, πράγμα που σταμάταγε το ατελείωτο ακόνισμα.

Κατά τη διάρκεια του Α 'Παγκοσμίου Πολέμου, η Gillette σχεδίασε το Khaki Set σε μια πράσινη θήκη για να δοθεί στα στρατεύματα μέσω μιας αποκλειστικής συμφωνίας με τις ΗΠΑ.

Η τακτική μάρκετινγκ λειτούργησε και πολλοί στρατιώτες επέστρεψαν από την Ευρώπη με μία νέα αγαπημένη μηχανή παραδοσιακού ξυρίσματος.

Η δημοτικότητα της Gillette ενισχύθηκε επίσης από τις συνεργασίες της με αστέρες του αθλητισμού, ξεκινώντας από μια καμπάνια του 1910 με θρύλους του μπέιζμπολ όπως ο Honus Wagner.

Σε μια προσπάθεια να παραμείνουν σχετικοί, οι παραγωγοί φαλτσετών προσάρμοσαν το σχεδιασμό για ευκολότερη οικιακή χρήση ενσωματώνοντας λεπίδες μιας χρήσης, σε μοντέλα όπως η Shavette της Dovo. 

Ωστόσο, η ζήτηση για κουρεία μειώθηκε καθώς η δημοτικότητα των μηχανών ασφαλείας αυξήθηκε. 

Καινοτομίες του 20ου Αιώνα

Νέοι κατασκευαστές όπως η Schick, η Ever-Ready και η Gem Cutlery Company σύντομα μπήκαν στον χώρο.

Ακολούθησαν και άλλες καινοτομίες, όπως το μοντέλο της Schick που αποθήκευε τις αχρησιμοποίητες λεπίδες στη λαβή και φόρτωνε αυτόματα μια νέα λεπίδα στην κεφαλή, αλλά τα πιο δημοφιλή σχέδια μηχανών έχουν παραμείνει σχεδόν αμετάβλητα από τις αρχές του 20ού αιώνα.

Το 1928, η πρώτη ηλεκτρική ξυριστική μηχανή με ταλαντευόμενες λεπίδες κατοχυρώθηκε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας από τη Schick και άλλες εταιρείες όπως η Remington και η Norelco της Philips βελτίωσαν σύντομα ακόμα περισσότερο τη συσκευή.

Παρά τις καινοτομίες, η παραδοσιακή μηχανή ασφαλείας παρέχει το βαθύτερο ξύρισμα και παρόλο που παράγονται πολύ λιγότερες, παραμένουν δημοφιλείς στους λάτρεις του ξυρίσματος.